Polsko-niemieckie miejsca pamieci Tom 2

Polakow i Niemcow laczy wiele wspomnien, ktore jednak wpisuja sie w potrzeby roznych tozsamosci obu spoleczenstw. Zawarte w tej ksiazce eseje o wspolnych i oddzielnych polsko-niemieckich miejscach pamieci oferuja analityczny wglad w kultury pamieci obu narodow, w to, co je dzieli i laczy. Polsko-niemieckie sasiedztwo sprawia, ze nie da sie w pelni zrozumiec wlasnej historii, nie znajac historii drugiego kraju. Autorzy zebranych tu artykulow wykraczaja poza narodowe schematy, badajac konteksty spoleczne, regionalne, plciowe i wyznaniowe w kulturach pamieci Polski i Niemiec. Polsko-niemieckie miejsca pamieci to niezwykly, smialy, niemal szalenczy pomysl badawczy. Pojecie "miejsc" pamieci Pierre'a Nory rozprzestrzenilo sie w wielu krajach, ale wiekszosc poswieconych mu prac dotyczyla narodowych miejsc pamieci. Niezwyklosc tego przedsiewziecia polega na przekroczeniu granic jednej wspolnoty narodowej. Analiza miejsc pamieci dwu sasiednich spoleczenstw pokazuje, co je dzielilo (i dzieli), jak rowniez laczylo (i laczy). W historii polsko-niemieckiego sasiedztwa byly zarowno bolesne konflikty, jak i okresy zgodnej wspolpracy. Wiedza o tym, co dla obydwu stron wspolne, chociaz z reguly odmiennie wyrazone, i o tym, co inne i rozne, poglebia wzajemne zrozumienie i uczy poszanowania wzbogacajacej swiat roznorodnosci. prof. dr hab. Barbara Szacka Wolanie w glab historii odbija sie echem. Kto chce uslyszec nie tylko o tym, co i tak dobrze zna, musi zmienic swoj dotychczasowy punkt widzenia, wejsc na niepewny grunt. Autorzy Polsko-niemieckich miejsc pamieci zachecaja nas do poznawania historii bez poczucia swojskosci. Tylko w ten sposob mozna dokonywac niespodziewanych odkryc. Publikacja, ktora trzymaja Panstwo w reku, pozwala w niekonwencjonalny sposob spojrzec na historie: czytelnik odwiedza "miejsca", ktore w pamieci zbiorowej Polakow i Niemcow budza odmienne, nierzadko sprzeczne skojarzenia. Patrzec oczyma innych na to, co zdaje sie oczywiste, oznacza lepsze rozumienie siebie i wlasnej przeszlosci. prof. dr Dieter Langewiesche